2015 වනවිට ශාක්සාත් කරගැනීමේ අරමුණ ඇතිව වසර 2000දී එකඟවුනු එම සහශ්‍ර සංවර්ධන ඉලක්ක නම්;
1. කුසගිණ්න හා දැඩි දුප්පත්කම ලොවින් තුරන් කිරීම
2. ලොව සියලුම දරුවන්ට ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනය ලැබීම සහතික කිරීම
3. ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය ප්‍රවර්ධනය කිරීම
4. ළදරු මරණ පහත හෙලීම
5. HIV, මැලේරියා වැනි රෝග තුරන් කිරීම
6. පාරිසරික තිරසාර පැවැත්ම තහවුරු කිරීම
7. මාතෘ සෞඛ්‍යය දියුණු කිරීම
8. සංවර්ධනය සඳහා සහයෝගීතාවය වර්ධනය කර ගැනීම
මේ දෙදහස් පහලොස්වැනි වසරයි. සහශ්‍ර සංවර්ධන ඉලක්ක ලඟාකරගැනීමට ශ්‍රී ලංකාව කොතෙක් දුරට සමත්වී ඇත්ද?
වාර්තාවට අනුව, ලංකාවට අදාලවන සහශ්‍ර ඉලක්ක සබැඳි උප ඉලක්ක 44න් 13ක් සම්පූර්ණයෙන්ම සපුරාගැනීමට අප රට සමත්වී ඇත. මෙම වාර්තාවේ ශ්‍රී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ඇති වැදගත් කරුණු කිහිපයක් පහත දැක්වා තිබෙනවා.
- 1990/91 කාලයේ 22.6%වූ උග්‍ර දරිද්‍රතාවය 6.7% (2012/2013) දක්වා අඩුකර ගැනීමට ලංකාව සමත්වී ඇත. දරුණු යුද්ධයකට මුහුණ දෙන ගමන්ම මෙවැනි ඉලක්කයක් සපුරා ගැනීමට ඉතා විශාල ජයග්‍රහණයකි.
- 1993දී 8% වූ රැකියා විරහිත භාවය 2012/2013 වනවිට 3.9% දක්වා අඩුකර ගත හැකිවිය. එහෙත් කාන්තාවන් අතර රැකියා විරහිත භාවය පිරිමින්ට වඩා දෙගුණයක් බව වාර්තාවී ඇත. එය අප රට ජයගත යුතු තවත් අභියෝගයකි.
- ලංකාවේ ආහාර නිශ්පාදනය ජනගහනයේ වර්ධනයට සාපේක්ශව ඉහල දමාගැනීමට හැකිවී ඇත. මෙය ජයග්‍රහණයක් වුවද ළමා මන්දපෝෂණය ප්‍රභල ගැටලුවකි. සෑම දරුවන් පස්දෙනෙකුගෙන් එක් අයෙකුම මන්දපෝෂණයෙන් පෙලෙන අතර ජනගහණයෙන් 50%කට දිනකට ලැබිය යුතු කැලරි ප්‍රමාණය නොලැබෙන බව සටහන්වී ඇත. මේවා ඉතා ඉක්මණින් ජයගත යුතු අභියෝග ලෙස සැලකිය හැකිය.
- පාසැල් යන වයසේ සියලුම දරුවන් (99%) පාසැල් යැවීමට ලංකාවේ දෙමව්පියන් සමත්වීම ඉතා විශාල ජයග්‍රහණයකි. කෙසේ වෙතත් පිරිමි දරුවන් ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනයෙන් පසුව හෝ සාමාන්‍ය පෙල සමත්වී හෝ සාමාන්‍යපෙල සමත්වීමට පෙර පාසැල් හැරයාමේ ප්‍රවණතාවය ඉහල ගොස් ඇත. උසස්පෙළ හා විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය සළකනවිට ලංකාවේ ගැහැණු ළමුන්ගේ ප්‍රතිශතය ඉතාවිශාල ලෙස ඉහල ගොස් ඇති අතර පිරිමි ළමුන් උසස් අධ්‍යාපනය මගහැර සිටීම අනාගතයේදී ඉතා විශාල සමාජ ගැටළුවලට තුඩුදිය හැකි බව අධ්‍යාපනඥයින් හා සමාජ විද්‍යාඥයින් පවසනවා.
- ළදරු මරණ සංඛ්‍යාව අඩුකරගත හැකිවීමද අප රට ලබාඇති සුවිශාල ජයග්‍රහණයකි. 1991දී සෑම උපත් 1000කටම 17.7 ළදරු මරණ සංඛ්‍යාවක් තිබූ අතර එය 9.4 දක්වා අඩුකරගත හැකිවී ඇත. එමන්ම ලංකාවේ සියලුම දරු උපත් සිදුවන්නේ වෛද්‍යවරයෙකු හෝ මාතෘ හා ගර්ඹ්හණී පුහුණුව ලැබූ සෞඛ්‍ය සේවකයින්ගේ අධීක්ශණය යටතේ වීම මෙයට ප්‍රධාන හේතුව ලෙස සැළකේ. 1991දී වසර 5ට අඩු දරුවන්ගේ මරණ ප්‍රතිශතය 11.3% වූ අතර එය 2% දක්වා අඩුකර ගත හැකිවීමද රටක් හැටියට අප ආඩම්බර වියහැකි තත්වයකි.
- 1991දී උපත් 100,000ට 92ක් වූ මාතෲ මරණ සංඛ්‍යාව 33ක් දක්වා අඩුකරගෙන දැයේ මව්වරුන් දරු උපතේදී සිදුවන සංකූලතා නිසා මියයෑම විශාල ලෙස අඩුකර ගැනීමට හැකිවී ඇත. සියලුම දරු උපත් වෛද්‍ය හෝ පුහුණු සෞඛ්‍යසේවකයින්ගේ අධීක්ශණය යටතේ සිදුවීම මෙම මරණ අඩුවීමටද හේතුවකි.
- HIV ආසාදිතයින්ගේ ගණන ක්‍රමයෙන් වැඩිවුවද වෙනත් රටවල් හා සසඳනවිට ඉතා අඩුමට්ටමක තබාගැනීමට අපට හැකිවී ඇත. එමෙන්ම මැලේරියාව සහමුලින්ම තුරන් කිරීමටද හැකිවී ඇත. 2012 සිට මැලේරියා රෝගියෙකු මෙරටින් වාර්තාවී නොමැත.
- 1990දී රටේ ජනගහණයෙන් 32%කට සෞඛ්‍යාරක්ශිත පාණීය ජලය නොලැබුණු අතර 2012/2013 වනවිට ජනගහණයෙන් 90%කට සෞඛ්‍යාරක්ශිත පාණීය ජලය ලැබේ.
Source: http://nalakagunawardene.com/2015/10/01/from-mdgs-to-sdgs-well-done-sri-lanka-but-mind-the-gaps/